Właśnie za takie gry uwielbiam scenę niezależną. Wyobrażacie sobie, co dostarcza więcej emocji od realistycznych FPS-ów i nowoczesnych gier akcji? Siedzenie w okienku kontroli paszportowej.

Jako celnik pracujący na granicy komunistycznego państwa Arstotzka, mamy z p

Dzieła niezależne kojarzą mi się nieodmiennie z dziwną stylistyką, nietypowymi bohaterami i metaforycznym przesłaniem. Pod tym względem, One Last Dance for The Capitalist Pigs jest wręcz esencją niezależności.

Stworzona przez Juliena Lallevé gra powinna

Największą bolączką freeware'ów jest dla mnie to, że tak szybko się kończą. Wiadomo, że winę trzeba zrzucić na niewielki budżet i ograniczone moce przerobowe studia (lub uzdolnionej jednostki), jednak ta wiedza daje niewielkie pocieszenie. Po ukończeniu Olav &

Ileż to ja się naczytałem zachwytów nad tą grą. Siadając przy konsoli, spodziewałem się jakiegoś objawienia, genialnego pomysłu, który walnie na odlew w moje dotychczasowe postrzeganie gier. Tymczasem początek okazał się sporym rozczarowaniem.

Oto bowiem

Rewelacyjnym The Walking Dead studio Telltale wymyśliło się na nowo – z sympatycznej firmy robiącej zabawne przygodówki, przeistoczyli się w poważanych specjalistów od budowania wciągających, nieliniowych opowieści. The Wolf Among Us to kolejny dobry krok w

Tym razem cofniemy się hen daleko, do pięknego nadwiślańskiego kraju w połowie lat 90.

Polacy robili kiedyś naprawdę sporo przygodówek. Niektóre z nich były raczej przeciętne, jak np. Tajemnica Statuetki czy Sołtys. Inne natomiast mogłyby spokojnie konkurow

Scarlet to gra-eksperyment, na dodatek stworzona w ciągu 48 godzin w ramach Indie Speed Run. Trudno ją więc sensownie ocenić. I to nie tylko ze względu na to, że samej rozgrywki jest tu na maksymalnie dziesięć minut. Pojawia się też problem natury moralnej.

W Scarlet staj

Główny bohater Fakteur powinien dawno wylecieć z pracy za łamanie tajemnicy korespondencji.

W produkcji francuskich créateures wcielamy się w rolę listonosza, który każdego ranka decyduje o losie innych, zmieniając (lub nie) treść dostarczanych im wiad

Gone Home to bardzo udana produkcja, która jednak nie zasługuje na dziesiątki przyznawane ochoczo przez zachodnie media branżowe, zachowujące się, jakby miały do czynienia z objawieniem dekady.

Zwodzą zresztą nie tylko recenzenci, bo i sama gra wydaje się czym innym

Z Dear Esther jest jeden poważny problem. Mianowicie: czy to w ogóle jeszcze gra?

Na pierwszy rzut oka całość przypomina FPS-a – i to raczej takiego z wyższej półki. Z wykorzystanego tu silnika Source (który przecież sam nie jest już pierwszej św